Bitwa o Kościany Most na Krwawej Rzece

Ten artykuł znajduje się obecnie w fazie pisania. Poczekaj aż autor skończy prace nad nim.

Bitwa o Kościany Most na Krwawej Rzece to wielka bitwa, jaka ciągnie się od kwietnia 2016 roku w okolicy Kościanego Mostu na Krwawej Rzece. W jej wyniku zginęło mnóstwo żołnierzy obu stron, a wojna przeszła w fazę "wojny na wyczerpanie", to znaczy oblegają pozycje wroga tak długo aż nie skończą się im zapasy i będą zmuszeni do bezwarunkowej kapitulacji lub śmierci z ostatkami surowców, broni i amunicji u boku. Jednak najcięższe tego typu walki toczą się właśnie w tej okolicy, ponieważ jak sam Ceaudreanu powiedział "wróg u bram". Jeśli bowiem zdobyto by Kościany Most i okolicę siły nexusiańskie ponownie uderzyłyby na tereny Przymierza, niszcząc frakcję tym razem na zawsze. Podobne starcie ma się z kolei w mieście-wymiarze Kalashergrad na Wyspie Afenetreti, której zajęcie otworzyłoby furtkę do wymiarów na macierzyste ziemie Państw Nexusa - płaskowyżu Nexus.

Geneza bitwy

Pod koniec marca siły Wielkiego Układu i sprzymierzonej z nim Unii przegrały z Przymierzem Bermudiańskim niezwykle ważną dla siebie bitwę o Federację. Wojska wszechmonarchy i imperatora w jednej personie^[1] zmuszone były więc do odwrotu na z góry ustalone pozycje, dzięki czemu można by było przygotować się na odparcie kontrataku sił Przymierza. Jednym z takich punktów był Kościany Most, konstrukcja przez którą przebiegała w okolicy jedyna droga łącząca Miasto Piekło, Lich City i Zeleagrad, stolicę Federacji Bermudzkiej z Arcyksięstwem Nowego Lizandrysu. Dowódcą obrony tej linii wyznaczono panią generał Almalexię van Voorhis dowodzącą siłami inwazyjnymi z Unii. Rozkazano więc najszybciej jak to możliwe przygotować linie obrony, tak samo jak wydała wcześniej rozkaz jak najdłuższego opóźniania pochodu wojsk nieprzyjaciela.

Najważniejsze starcia

Ponieważ było tak wiele starć w tym regionie opisane są tylko te, które były najważniejsze i najbardziej krwawe.

Pierwsze

Był ciepły, wilgotny poranek. Żołnierze nexusiańscy już ustawili w okopach żołnierzy, podłożyli ładunki na moście, obsadzili bunkry, przygotowali pojazdy i artylerię. Zbliżała się godzina 11, van Voorhis rozkazała wysłać eskadrę samolotów szturmowych celem zwiadu i zestrzelenia nadlatujących wrogich samolotów. Wtedy na małym wzniesieniu zauważyli jak jadą na motorach ich zwiadowcy. Meldowali o wielkiej, dobrze uzbrojonej hordzie wroga liczącej grubo gdzieś kilka milionów. Żołnierze nie byli na to gotowi, mieli tylko ubezpieczać ewakuację i powstrzymać nadciągające oddziały sprzymierzonych. Na równinach artyleria i lotnictwo rozpoczęły walkę, ale oddziały doszły do normalnej wówczas rzeki. Kiedy wjeżdżały pierwsze motocykle antygrawitacyjne saperzy wysadzili podpory w powietrze, tak jak cały most. Wojskowi Przymierza zginęli na miejscu przysypani żelbetowym gruzem.

Wkrótce w okopy uderzyły pierwsze pociski Przymierza wystrzelone z pobliskiej osady znanej jako Zrąb Cienia. Piekło i Netrolle ruszyły atakując hordą, musieli się jednak wycofać do okopów gdy zostali zaskoczeni przez wrogie KM-y, moździerze, okopy i fortyfikacje.

Drugie

Trzecie

Czwarte

Piąte

Ósme

Dziesiąte

Czternaste

Dwudzieste

Dwudzieste szóste

Dwudzieste ósme

Trzydzieste drugie

Osiemdziesiąte drugie

Setne

Sto piąte

Sto dziewiąte

Sto trzynaste

Sto dwudzieste drugie

Sto czterdzieste dziewiąte

Sto pięćdziesiąte

Sto pięćdziesiąte czwarte

Sto sześćdziesiąte pierwsze

Był przełom kwietnia i maja roku 2017. Ofensywa Scheffenberga w najlepsze ruszyła, by zniszczyć nexusiańskiego agresora. Sprzymierzeni nad Krwawą Rzeką mieli utrzymać pozycję do przybycia posiłków, dzięki którym przełamano by linię okopów, bunkrów i stanowisk dla pojazdów Wielkiego Układu.

Bożonarodzeniowy rozejm

W grudniu 2016 roku walki nasiliły się. Od początku bitwy każda strona straciła już prawie półtora miliona żołnierzy. 20 dnia sytuacja zrobiła się niezwykle nieciekawa, żadna ze stron nie posunęła się do przodu, było wielu rannych, linie zaopatrzeniowe były przerwane, a wojskowi mieli już zwyczajnie dosyć. Arcturus Lwowski poprosił ambasadora Unii w Lich City aby zorganizował spotkanie z emisariuszami z Przymierza. Tam miał mu dać prośbę o spotkanie się na neutralnym terenie. Wybrano więc gospodę na południowej autostradzie łączącej Piekło z miastem. Lilith, Dietrich III Hohenzollern, Zieqeu i Karl Zelea Ceaudreanu spotkali się z Orą Jano, Kalasherem oraz Arcturusem i Lanedilią Lwowskimi. Nie widzieli się za mile, ale CreationKeeper złożył ofertę - rozejm. Zdziwiło to wszystkich. Wyjaśnił, że podczas Pierwszej Wojny Światowej doszło do bożonarodzeniowego rozejmu. Początkowo stawiali ultimatum, ale CK i Ceaudreanu wiedzieli, że jeśli się nie zgodzą nie będzie mogła zwyciężyć żadna ze stron, przez co dojdzie do obustronnej anarchii i końca jak Układu tak i Przymierza. Pozytywna decyzja Wodza Ceaudreanu sprawiła iż wszyscy się zgodzili. Kalasher poczuł się zdradzony przez krótki moment, wiedział jednak że walki nie mogą się tam ciągnąć dniami i nocami.

21 grudnia o godzinie 7:12 Wielki Układ szykował się do ataku, gdy nagle ukazała im się grupa żołnierzy Cesarstwa. Przed szereg wyszedł oberleutnant. Żołnierze wychodzili z okopów i pojazdów. Zdziwieni wojskowi Unii dostali meldunek od wszechmonarchy, że zgodnie z obustronnym porozumieniem w dniach 21 grudnia-8 stycznia co roku będzie trwał rozejm. Walki zostaną niniejszym zawieszone. Ostrożnie ku cesarskiemu porucznikowi przyszedł jego odpowiednik w Armii Nexusa. Żołnierze podali sobie prawe dłonie. Wkrótce ostrożnie zaczęli się witać żołnierze, po czym większość zaczęła jakby byli przyjaciółmi.

Podsumowanie

Ciekawostki

Przypisy

1. ↑ Arcturus Lwowski jest zarówno wszechmonarchą Wielkiego Układu, jak i imperatorem Unii.